Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

ΣΕΤΤΑΣ


ΜΗΤΣΟΣ ΣΕΤΤΑΣ
Ο Λαογράφος της Εύβοιας
ΤΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ

Ο Σέττας! Μα ήταν κι αυτός μια ωραία ψυχή! Άνθρωπος με την πια ευρύτερη και βαθύτερη σημασία αυτής της τόσο απλής εύχρηστης, μα πολύ παρεξηγημένης λέξης. Δεν τον γνώριζα απλώς τον Δημήτρη Σέττα, σαν άνθρωπο. Υπήρξε και δάσκαλός μου οδηγητής και πνευματικός μου πατέρας αυτός ο εύδοξα αλησμόνητος αδελφός της μητέρας μου.
Και δεν μπορώ, το ομολογώ, να γράψω τόσο εύκολο και αδέσμευτα για τον εαυτό μου. Να περιαυτολογήσω. Δεν μπορώ. Και τούτο γιατί, σαν γράφω για το Μήτσο Σέττα, νομίζω, πως λέω τα δικά μου.Αλλά το αποφάσισα πλέον, εις Μνήμην, επτά χρόνια περίπου από τον αδόκητο θάνατό του εδώ στη Χαλκίδα να τον σκιαγραφήσω... Λοιπόν, μόλις που θ’ άρχιζαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι - 1911 - γεννήθηκε ο Μ. Σέττας στην Πατρίδα μας την Αγιάννα. Ο πατέρα ς του ήταν φαρμακοποιός και Δήμαρχος του τότε Δήμου Νηλέως. Η μητέρα του πέθανε στη μεγάλη ισπανική γρίππη του ‘18.
Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Χαλκίδα παρακολούθησε σπουδές στο Διδασκαλείο Καρπενησίου με δάσκαλο τον Παπαμαύρο. ‘Εγινε κι αυτός δάσκαλο ς και υπηρέτησε σε ορεινά χωριά της Δίρφης.
Ο πόλεμος της Αλβανίας τον βρήκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Έλαβε μέρος σε πολλές φονικές και άγριες μάχες στον τομέα του Πόγραδετς ανδραγαθήματα αλλά ποτές δεν έγινε ανθυπολοχαγός. Λόγω κοινωνικών φρονημάτων - αχλίων, ως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης....

περισσότερα...


Δεν υπάρχουν σχόλια: